Η ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΊΔΟΥ

Η Κωνσταντίνα Αλεξανδρίδου είναι 28 ετών, παιδαγωγός της ένταξης και υποψήφια διδάκτορας, με ειδίκευση στην αναπηρία στην εκπαίδευση. Ζει με εγκεφαλική παράλυση, μια βλάβη που προκλήθηκε κατά τη γέννησή της λόγω ιατρικού λάθους. Η κινητικότητά της ποικίλει: κάποιες φορές κινείται με μπαστούνι, ενώ άλλες χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο, ανάλογα με τις συνθήκες.

Μεγαλώνοντας, υποβλήθηκε σε πολλαπλές χειρουργικές επεμβάσεις, με στόχο τη βελτίωση της κινητικότητάς της. Ωστόσο, μετέπειτα διαπιστώθηκε ότι κάποιες από αυτές ήταν αχρείαστες ή και επιβαρυντικές. Οι ουλές της θυμίζουν όχι μόνο αυτές τις διαδικασίες αλλά και το ταξίδι της προς την κατανόηση του σώματός της και των κοινωνικών αντιλήψεων γύρω από αυτό.

Στην πορεία της ζωής της, βρέθηκε αντιμέτωπη με αρχιτεκτονικά και κοινωνικά εμπόδια. Από την αδυναμία πρόσβασης σε πανεπιστημιακά συνέδρια –ακόμα και όταν αυτά αφορούσαν την αναπηρία– μέχρι τις κοινωνικές προσδοκίες γύρω από το ποιο σώμα «αξίζει» να θεωρείται όμορφο. Ως άτομο που βρίσκεται κοντά στα κυρίαρχα πρότυπα ομορφιάς, έχει βιώσει τόσο προνομιακές όσο και αποκλειστικές συμπεριφορές, γεγονός που την έκανε να αναλύσει βαθύτερα τις αντιφάσεις της κοινωνίας απέναντι στην αναπηρία.

Για εκείνη, η αποδοχή του σώματος ήρθε σταδιακά, μέσα από την αυτοπαρατήρηση, τη γυμναστική και τη σύνδεση με ανθρώπους που την αποδέχονταν όπως είναι. Σήμερα, διεκδικεί μια εκπαίδευση που δεν αφήνει κανέναν πίσω και μια κοινωνία όπου η αναπηρία δεν γίνεται είτε αόρατη είτε αντικείμενο φετιχοποίησης.